รายละเอียดพรรณไม้ : RPRP-03353


ชื่อวิทยาศาสตร์

Lepisanthes fruticosa (Roxb.) Leenh.

สกุล

Lepironia Pers.

สปีชีส์

fruticosa 

Variety

-

Sub Variety

-

Form
-
ชื่อพ้อง / ชื่อดั้งเดิม

Sapindus fruticosus Roxb.

ชื่อไทย
ชำมะเลียง
ชื่อท้องถิ่น
ชำมะเลียงบ้าน พุมเรียง พุมเรียงสวน (ภาคกลาง)/ โคมเรียง (ตราด)/ ผักเต้า มะเถ้า (ภาคเหนือ)/ ภูเวียง (นครราชสีมา)
ชื่อสามัญ
Luna nut
ชื่อวงศ์
SAPINDACEAE
ลักษณะวิสัย
ไม้ล้มลุก
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ลำต้น ไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูง 4-7 ม. เปลือกต้นสีน้ำตาลแตกเป็นร่อง กิ่งอ่อนและยอดอ่อนมีขนสีน้ำตาล

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ออกเรียงสลับ ใบย่อยมี 5-7 คู่ รูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง 2-3 ซม. ยาว 7-21 ซม. ปลายใบแหลมทู่ โคนใบมน ขอบใบและแผ่นใบเรียบหนา สีเขียวเข้ม ผิวใบเกลี้ยงเป็นมัน มีหูใบเป็นแผ่นเกือบกลม กว้าง 2.0-3.5 ซม.

ดอก ออกเป็นช่อห้อยตามกิ่งและลำต้น มีสีม่วง และพบได้น้อยที่เป็นดอกสีขาวหรือสีเหลือง ช่อดอกยาวได้ถึง 75 ซม. ดอกแยกเพศ กลีบเลี้ยงมี 5 กลีบ รูปเกือบกลม กลีบดอกมี 5 กลีบ ดอกบานกว้าง 5-7 มม. มีเกสรเพศผู้ 5-8 อัน รังไข่มี 2 ช่อง

ผล รูปไข่ถึงรูปกลมรี ผิวเกลี้ยงเป็นมัน ผลสดสีเขียวอมแดง เมื่อผลสุกเป็นสีแดงถึงสีม่วงดำ

เมล็ด รูปเกือบกลม แบนด้านข้าง มี 2 เมล็ด

สภาพนิเวศ
กลางแจ้ง
สภาพนิเวศวิทยา

ประเทศไทยพบมากในภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ ตามแนวชายป่าหรือริมลำธาร ที่ระดับความสูงถึง 1,000 ม. จากระดับทะเลปานกลาง

ถิ่นกำเนิด

เอเชียตะวันออก

การกระจายพันธุ์

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถึงอินโดนีเซีย

การปลูกและการขยายพันธุ์

เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

ระยะเวลาการติดดอก
มิถุนายน-ธันวาคม
ระยะเวลาการติดผล
มิถุนายน-ธันวาคม
ประเภทการใช้ประโยชน์
อาหาร,สมุนไพร,พืชประดับ

ราก มีรสเบื่อจืดขมเล็กน้อย เป็นยาแก้พิษไข้ ไข้กาฬ ไข้เหนือ ไข้สันนิบาต ไข้กำเดา ไม่ผูกไม่ถ่าย แก้ร้อนใน กระสับกระส่าย

ใบ ใบอ่อน ใช้ประกอบการทำอาหารได้หลายอย่าง เช่น ลวกจิ้มน้ำพริก หรือใส่ในแกงเลียง

ผล ผลแก่ มีรสฝาดหวาน รับประทานได้ คนโบราณให้เด็กดินแก้โรคท้องเสีย

หมายเหตุ

-

แหล่งอ้างอิง

คณะกรรมการวิชาการดำเนินงานส่วนสวนสมุนไพรพืชสวนโลก. 2549. สวนสมุนไพรในงานมหกรรมพืชสวนโลก 2549. พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท สามเจริญพาณิชย์ (กรุงเทพฯ) จำกัด. กรุงเทพมหานคร. 464 น.

มูลนิธิสวนหลวง ร.9. 2542. พรรณไม้ในสวนหลวง ร.9. เล่ม 2 พิมพ์ครั้งที่ 1. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด. กรุงเทพมหานคร.139 น.

องค์การสวนพฤกษศาสตร์. 2546. สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ เล่ม 7. พิมพ์ครั้งที่ 1. โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์. กรุงเทพมหานคร. 346 น.

ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง. “ชำมะเลียง.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา:     http://clgc.agri.kps.ku.ac.th/index.php/linkornament/354-lepisanthes (30 ตุลาคม 2559)

The Plant List. 2013. “Lepisanthes fruticosa (Roxb.) Leenh.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-100362110 (30 ตุลาคม 2559)

Top Tropicals. 2017. “Lepisanthes fruticosa.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://toptropicals.com/catalog/uid/Lepisanthes_fruticosa.htm (30 ตุลาคม 2559)

แหล่งอ้างอิงการจำแนก

-

แหล่งอ้างอิงการใช้ประโยชน์

-

สถานะของข้อมูลพรรณไม้
แบบร่าง
รายการรูปภาพ

กลับหน้ารายการพรรณไม้ แก้ไขข้อมูล จัดการรูปภาพ พิมพ์ QR Code ของพืชนี้ ลบข้อมูลพรรณไม้นี้