Application name
รายการพรรณไม้
รายงาน
การตั้งค่า
แก้ไขข้อมูลพรรณไม้
รหัส
ชื่อวิทยาศาสตร์
<p><em>Dimocarpus</em> <em>longan</em> Lour. 'E Dor'</p>
สกุล
สปีชีส์
Variety
Sub Variety
Form
ชื่อพ้อง / ชื่อดั้งเดิม
<p>-</p>
ชื่อไทย
ชื่อท้องถิ่น
ชื่อสามัญ
ชื่อวงศ์
ลักษณะวิสัย
ยังไม่ได้ระบุ
ไม้ล้มลุก
ไม้พุ่ม
ไม้ยืนต้น ขนาดเล็ก
ไม้ยืนต้น ขนาดกลาง
ไม้ยืนต้น ขนาดใหญ่
ไม้เลื้อย
ไม้รอเลื้อย
ไม้อิงอาศัย
ไม้หัว
พืชอวบน้ำ
ปาล์ม
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
<p><strong>ลำต้น </strong>ไม้ยืนต้น ไม่ผลัดใบ สูงประมาณ 10 ม. บางครั้งสูงได้ถึง 40 ม. กิ่งก้านแข็งแรง </p><p><strong>ใบ </strong>ใบประกอบ กว้าง 22.4 ซม. และยาว 23.8 ซม. ใบย่อย 3 คู่ ก้านใบย่อยด้านบนสีเขียวปนแดง ก้านใบย่อยด้านล่างสีเขียวปนแดง ใบอ่อนสีเขียวปนแดง ใบแก่สีเขียว ใบย่อยกว้าง 5.2 ซม. และยาว 16.9 ซม. ก้านใบย่อยยาว 0.9 ซม. ใบรูปร่างรี ขอบใบเรียบ ปลายใบมน โคนใบรูปลิ่ม แผ่นใบเรียบเนื้อใบคล้ายแผ่นหนัง</p><p><strong>ดอก </strong>ช่อดอกกว้าง 23.4 ซม. ยาว 32.3 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลางดอกตัวผู้ 6.4 มม. เส้นผ่าศูนย์กลางดอกกระเทยทำหน้าที่ดอกตัวเมีย 7.6 มม. </p><p><strong>ผล </strong>รูปร่างกลมแป้น ปลายผลป้านกลม ผล กว้าง 2.9 ซม. ยาว 2.7 ซม. เปลือกเรียบสีเขียวปนน้ำตาล เนื้อสีขาวขุ่น และฉ่ำน้ำ</p><p><strong>เมล็ด</strong> เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.4 ซม. กลม และแบนข้าง สีน้ำตาลดำ</p>
สภาพนิเวศ
กลางแจ้ง
ร่มรำไร
ร่ม
สภาพนิเวศวิทยา
<p>เติบโตที่ระดับความสูงประมาณ 150-450 ม. เหนือระดับทะเลปานกลาง</p>
ถิ่นกำเนิด
<p>ถิ่นกำเนิดมาจาก หมู่เกาะอันดามัน อัสสัม บังคลาเทศ กัมพูชา จีนตอนใต้-ตอนกลาง จีนตะวันออกเฉียงใต้ เทือกเขาหิมาลัยตะวันออก ไห่หนาน ลาว มาลายา พม่า หมู่เกาะนิโคบาร์ ศรีลังกา ไทย และเวียดนาม</p>
การกระจายพันธุ์
<p>ลำไยมีการกระจายพันธุ์ใน บอร์เนียว ชวา หมู่เกาะซุนดาน้อย นิวกินี ฟิลิปปินส์ เรอูนียง หมู่เกาะโซไซเอตี และไต้หวัน</p>
การปลูกและการขยายพันธุ์
<p>ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด ตอนกิ่ง</p>
ระยะเวลาการติดดอก
ระยะเวลาการติดผล
ประเภทการใช้ประโยชน์
อาหาร
สมุนไพร
พืชประดับ
พืชวัสดุ
พืชใช้เนื้อไม้
พืชให้ร่มเงา
พืชเศรษฐกิจ
<p><strong>ผล</strong> สามารถรับประทานได้ </p><p><strong>เนื้อไม้</strong> สามารถทำเครื่องเรือนได้</p>
หมายเหตุ
<p>-</p>
แหล่งอ้างอิง
<p>ร้าน CM-PANMAI. 2560. “กิ่งพันธุ์ลำไยอีดอ.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.cm-panmai.com/index.php?route=product/product&product_id=56 (7 กันยายน 2560)</p><p>สำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน). 2015. “พันธุ์ดอ.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.arda.or.th/kasetinfo/logan/index.php?option=com_content&view=article&id=239:2010-12-03-09-17-41&catid=2:002&Itemid=1 (11 พฤษภาคม 2560)</p><p>Flora of China. “Dimocarpus longan.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.efloras.org/florataxon.aspx?flora_id=2&taxon_id=200013191 (19 กันยายน 2560)</p><p>NanaGarden.com. 2014. “ลำไยอีดอ.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา https://www.nanagarden.com/shop/6329/ต้นลำไย-longang-tree/05022 (7 กันยายน 2560)</p><p>The Royal Botanic Gardens, Kew science. “<em>Dimocarpus longan</em> Lour.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:782795-1 (20 ตุลาคม 2560)</p><p>Trade Winds Fruit. 2013. “LONGAN.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://www.tradewindsfruit.com/content/longan.htm (19 กันยายน 2560)</p>
แหล่งอ้างอิงการจำแนก
<p>-</p>
แหล่งอ้างอิงการใช้ประโยชน์
<p>-</p>
สถานะของข้อมูล
แบบร่าง
กลับหน้ารายการพรรณไม้