Application name
รายการพรรณไม้
รายงาน
การตั้งค่า
แก้ไขข้อมูลพรรณไม้
รหัส
ชื่อวิทยาศาสตร์
<p><em>Uvaria</em> <em>rufa</em> Blume</p>
สกุล
สปีชีส์
Variety
Sub Variety
Form
ชื่อพ้อง / ชื่อดั้งเดิม
<p>-</p>
ชื่อไทย
ชื่อท้องถิ่น
ชื่อสามัญ
ชื่อวงศ์
ลักษณะวิสัย
ยังไม่ได้ระบุ
ไม้ล้มลุก
ไม้พุ่ม
ไม้ยืนต้น ขนาดเล็ก
ไม้ยืนต้น ขนาดกลาง
ไม้ยืนต้น ขนาดใหญ่
ไม้เลื้อย
ไม้รอเลื้อย
ไม้อิงอาศัย
ไม้หัว
พืชอวบน้ำ
ปาล์ม
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
<p><strong>ลำต้น</strong> ไม้เถา เกาะเลื้อยด้วนส่วนของใบที่เปลี่ยนเป็นมือพันกิ่งก้านและยอดอ่อนมีขนสีน้ำตาลปกคลุมหนาแน่น</p><p><strong>ใบ</strong> ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปขอบขนานแกมรี กว้าง 2.5-6 ซม. ยาว 5-15 ซม. โคนใบมน ปลายใบเรียวแหลม ผิวใบด้านบนมีขนสาก ด้านล่างมีขนนุ่ม ก้านใบยาว 2.5-5 ซม.</p><p><strong>ดอก</strong> ดอกสีแดงสด-สีแดงเข้ม ออกเป็นช่อ 1-4 ดอก ตามซอกใบ กลีบเลี้ยง 3 กลีบ มีขนปกคลุม กลีบดอก 6 กลีบ รูปไข่ปลายมน มีขนปรายทั้งสองด้าน ดอกบานขนาด 1.5-2.5 ซม. เกสรผู้จำนวนมาก วงนอกมักเป็นหมัน รังไข่มี 10 อัน หรือจำนวนมาก</p><p><strong>ผล</strong> ผลรูปรีแกมรูปไข่ ปกคลุมด้วยขนหนาแน่น ขนาดยาว 2-3 ซม. แต่ละช่อมี 4-20 ผล ก้านผลยาว 1-4 ซม. เมล็ด 10-20 เมล็ด</p>
สภาพนิเวศ
กลางแจ้ง
ร่มรำไร
ร่ม
สภาพนิเวศวิทยา
<p>ตามป่าดงดิบ เหนือจากระดับทะเลปานกลาง 800 ม. </p>
ถิ่นกำเนิด
<p>เอเชียเขตร้อน</p>
การกระจายพันธุ์
<p>กระจายพันธุ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พบขึ้นในภาคใต้ของประเทศไทยจนถึงอินโดนีเซีย</p>
การปลูกและการขยายพันธุ์
<p>ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ปักชำ<br /> </p>
ระยะเวลาการติดดอก
ระยะเวลาการติดผล
ประเภทการใช้ประโยชน์
อาหาร
สมุนไพร
พืชประดับ
พืชวัสดุ
พืชใช้เนื้อไม้
พืชให้ร่มเงา
พืชเศรษฐกิจ
<p>-ผลรับประทานได้ มีรสหวาน และนำมาตำผสมน้ำทาแก้ผดผื่นคัน เนื้อไม้และรากต้มน้ำรับประทานแก้ไข้เนื่องจากกินของแสลง</p><p>-ปลูกเป็นพืชประดับ</p>
หมายเหตุ
<p>-</p>
แหล่งอ้างอิง
<p>ชื่อพรรณไม้ เต็ม สมิตินันทน์. “พีพวนน้อย.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.dnp.go.th/botany/mplant/word.aspx?linkback=localname&localname=%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2&keyback=%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2 (3 สิงหาคม 2560)</p><p>ฐานข้อมูลพรรณไม้ องค์การสวนพฤกษศาสตร์. 2554. “พีพวนน้อย.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.qsbg.org/database/botanic_book%20full%20option/search_detail.asp?botanic_id=1237 (3 สิงหาคม 2560)</p><p>วิกิพีเดีย. 2559. “พีพวนน้อย.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%9E%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2 (3 สิงหาคม 2560)</p><p>The Plant List. 2013. “Uvaria rufa Blume.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-1602088 (3 สิงหาคม 2560)</p><p>The Royal Botanic Gardens,Kew science. “Uvaria rufa.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.plantsoftheworldonline.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:75913-1 (3 สิงหาคม 2560)</p><p>Useful Tropical Plants. 2014. “Uvaria rufa.” [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Uvaria+rufa (3 สิงหาคม 2560)</p>
แหล่งอ้างอิงการจำแนก
<p>-</p>
แหล่งอ้างอิงการใช้ประโยชน์
<p>-</p>
สถานะของข้อมูล
แบบร่าง
กลับหน้ารายการพรรณไม้